Nawet strojenie do własnej rodziny może być wyzwaniem. "Pamiętam bardzo zdolnego pracownika humanitarnego walczącego ponieważ czas spędza ze swoimi dziećmi po prostu nie da się to samo" szumu "jako czynności prowadzących kryzysowych w dziedzinie", dodaje dr Ager. "Czuła się winna w tym, ale jej system nerwowy stał się" okablowany "do ustawień ratunkowych."

To było ciągłe narażenie na trudnym środowisku pracy, które zwiększyły ryzyko depresji, a nie doświadczeń konkretnych sytuacjach niebezpiecznych lub zagrażające. Słabe wsparcie społeczne i historia choroby psychicznej podniosła ryzyko. Na plus, pracownicy pomocy, który czuł zmotywowany i autonomiczne zgłaszane mniej wypalenie i większy poziom zadowolenia z życia, odpowiednio.

W artykule przedstawiono kilka zaleceń dla organizacji pozarządowych:

kandydaci ekranu do historii choroby psychicznej, ostrzec je do ryzyka związanego z pracy humanitarnej i zapewnić wsparcie psychologiczne w trakcie i po wdrożeniu;
zapewnić sprzyjające środowisko pracy, zarządzaniu obciążeniem, i uznanie, a
zachęcać i ułatwiać wsparcia społecznego i sieci peer.

Dobro pracowników humanitarnych mogą być przysłonięte przez potrzeby ludności, którym służą. "To zostało wyzwanie dostać psychiatrycznej opieki zdrowotnej dla pracowników, na porządku obrad agencji zatrudniających je - a nawet na radarze samych pracowników", mówi dr Ager. "Depresja, lęk i wypalenie są zbyt często traktowana jako właściwej odpowiedzi do doświadczenia powszechnego globalnej niesprawiedliwości. Chcemy, aby wiedzieć, że praca robią, jest cenne i konieczne i sytuacje trudne, ale to nie znaczy, że trzeba cierpieć. " Badanie, zauważa, stanowi "pierwsze solidne dowody naukowe do utworzenia sprawę, że dobra opieka personel może mieć rzeczywisty wpływ."