Chociaż druga część systemu cen może być interpretowane jako cen spotowych, byłoby błędem myśleć określenia wartości równowagi tych cenach jak odroczona jest w czasie rzeczywistym do daty, do której się odnoszą. Definicja równowagi wymaga, aby agenci mieli dostęp do całego systemu cen przy wyborze swoich planów. W efekcie, wymaga to na początku czasu, wszyscy agenci posiadanie dostępnej (wspólny) prognozę ceny spot równowagi, która zwycięży w każdym terminie w przyszłości i zdarzenia. Radner (1970), p.456.

Punkt Radner na temat domniemanej wiedzy o cenach rynkowych miejscu stały nacisk na post-1975 Arrow-Debreu literatury.
Radner (1982) zidentyfikowali drugą linię krytyki Arrow-Debreu teorii jako nieodpowiedniego traktowania pieniędzy, giełda i aktywnych rynków na każdym dniem. Aby rozwiązać te Radner braki zalecanej że przyszłe rozszerzenia do Arrow-Debreu modelu obejmują: 1) niepewność co do przyszłych cen, jak również niepewność o środowisku, 2) metody dla producentów porównania przychody netto w różnych terminach i różnych państwach świata; próby i 5) agentów przewidywania, 3) konsumenci stojące sekwencję ograniczeń budżetowych w czasie, zamiast jednolitego obecnej netto przymusu warto budżetem Arrow-Debreu modelu, 4) spekulacji w przyszłych rynkach składowania, zabezpieczenia itd. przyszłe ceny na podstawie informacji o środowiska i zachowanie innych uczestników rynku do tego punktu w czasie.
Praca własna Radner skierowanej niektóre z tych problemów. Radner (1968) zakłada się, że rynki były kompletne, ale stwierdzili, że niektóre z tych rynków byłby zbędny i nie mają obrotu, jeśli struktury agentów informacje były na tyle różne. Cztery lata później, Radner (1972) pod warunkiem formalnego traktowania multiperiod niekompletnych rynków, ale środki zostały ograniczone z poznawaniem środowiska poprzez cenach. Wreszcie Radner (1979) studiował co się dzieje, gdy agenci mogą uczyć się od cen, choć pracował z dwóch latach modelu. Te różne struktury informacyjne i odpowiadające im pojęcia równowagi są wyjaśnione w Radner (1982). [6]
Kolejny oddział Arrow-Debreu literatury wątpliwość, czy optymalność ex ante i ex optymalność post był odpowiednio miarą efektywności.